beni gördün.

kaptan bir iki günlüğüne edindiği arkadaşlarıyla meşhurdur. bir süreliğine dışarı çıkıp, yanında ömrümüzde ilk kez gördüğümüz adamlar, kadınlar ve çocuklarla birlikte geri döner. onları çatıya çıkarıp dün keşfettiği bir yıldızın yerini göstermek, yeni geliştirdiği ve kazaklarda çok hoş duran bir örgü methodunu uygulamalı olarak anlatmak, iç organlarının vıcık vıcık yapılarının aklına her gelişinde kafasından neler geçtiğini uzun bir söylev halinde onlara sunmak kaptanın içini bir hoş eder.
kaptan ve onun kendini sevmesi, izlemeye değer bir gösteridir bizim için. hele bazı zamanlarda gösterilerini bilerek, isteyerek durdurması ve karşısındakine söz hakkı vererek ondan bir fıkra anlatmasını istemesi, hayranlık uyandırıcıdır. çoğu zaman yoğun ilgiden rahatsız olan karşı taraf aklına hiç fıkra gelmediğini ama eğer kaptan çok istiyorsa atalarından kalma bir destanı okumanın onun için hiç de sorun olmadığını belirtir. kaptan onu nazikçe reddeder, canı sadece fıkra istiyordur. nezaketi öylesine ölçülüdür ki destanı reddetmesi umrunuzda bile olmaz.




kaptan hakkında yazı yazmak ölesiye aptalca.



onun rüzgardan yaşarmış gözlerini görür gibi olmak, ellerinin çatlayışına tanık olmak isterdim. ne yazık.