fıskiyelerin ortasında dolandım durdum tüm gün. bir kaç çocuk geldi onlarla konuştum. birisinin bağcıklarını bağladım. çocuğun, bağcıklarını bağlayacağım ayağını bana doğru uzatıp bir elini omuzuma koyması beni nerdeyse ağlatacaktı.
toplam 17 tane fıskiye var. bazıları sarı bazıları mavi renkte. ben sarılarını sevdim, bağcıkları çözülen çocuk maviyi sevmiş en çok. henüz renklerin isimlerini bilmiyor parmağıyla gösterdi. zaten ben sormasam fıskiyelerin farkına varacağı falan yoktu. daha fıskiye nedir bilmiyor. parmağımla gösterdim.
fıskiyelerin 17sinin birden çalışmıyor olması, hiç eve dönmek istemiyor olmam, üzerinde düşünülmeye değmeyecek şeyler. bağcık bağlayabiliyor olmanın verdiği pişmanlık duygusu mesela düşünülmeye değer bir konu. ama şu anda hiç bir şey düşünebilecek halde değilim, kafam hala fıskiyelerde. şimdi bakıyorum da, çocuk haklı olabilir. evet muhtemelen haklı, sarı olanlar mavilerin yanında solda sıfır..
toplam 17 tane fıskiye var. bazıları sarı bazıları mavi renkte. ben sarılarını sevdim, bağcıkları çözülen çocuk maviyi sevmiş en çok. henüz renklerin isimlerini bilmiyor parmağıyla gösterdi. zaten ben sormasam fıskiyelerin farkına varacağı falan yoktu. daha fıskiye nedir bilmiyor. parmağımla gösterdim.
fıskiyelerin 17sinin birden çalışmıyor olması, hiç eve dönmek istemiyor olmam, üzerinde düşünülmeye değmeyecek şeyler. bağcık bağlayabiliyor olmanın verdiği pişmanlık duygusu mesela düşünülmeye değer bir konu. ama şu anda hiç bir şey düşünebilecek halde değilim, kafam hala fıskiyelerde. şimdi bakıyorum da, çocuk haklı olabilir. evet muhtemelen haklı, sarı olanlar mavilerin yanında solda sıfır..
No comments:
Post a Comment